Big Brothers... (2001)
Laat u niet misleiden door bovenstaande titel. Vanzelfsprekend hebben we het niet over een bedenkelijk groepje mensen die, zonder ook maar iets fatsoenlijks gepresteerd te hebben, met een héél dikke nek de mediawereld instappen als grote "sterren" (?!?).
We willen integendeel even de loftrompet laten schaller over andere "big brothers" die nooit op TV zijn geweest, nauwelijks op de regionale bladzijden van de krant zijn gekomen, maar... die in alle eenvoud en stilte grootse dingen hebben gerealiseerd.
De Broeders van Sint Viator, in 1904 uit Frankrijk verdreven, hebben in hun latere vestiging in Westmalle geschiedenis geschreven. Na het aantreden van Vlaamse geestelijken en de opbouw en de latere teloorgang van hun juvenaat en noviciaat hebben zij in Westmalle een volwaardige middelbare en lagere school gesticht en uitgebouwd.
Met ontzettend weinig materiële middelen en financiële mogelijkheden hebben zij wonderen gedaan, die vandaag-de-dag niet altijd meer door iedereen naar hun juiste waarde geschat worden. Zij hebben hier dag en nacht gewerkt: van hoogintellectueel denkwerk tot de meest eenvoudige opdrachten.
In alle nederigheid hebben zij ijzersterke fundamenten gelegd voor het grote en majestueuze college dat SJB-Westmalle geworden is. We kunnen het niet laten de namen te noemen van de broeders die ikzelf heb mogen kennen; Pater Cassenaer (veel te vroeg overleden), Broeder Felix en Henri Minner, Broeder A. Cool, Broeder J. Geuens, Pater G. Plas, Broeder T. Delang (vierde onlangs zijn diamanten kloosterjubileum) en Broeder J. Gysels (de laatste Viatoriaanse directeur die de definitieve aanzet heeft gegeven voor de uitbouw van ons college).
Maar ook hun voorgangers verdienen alle blijken van dankbaarheid voor hun groots en nederig werk (in vaak moeilijke oorlogsomstandigheden: de schoolgebouwen werden door buitenlandse troepen bezet) in eenvoud en voor hun dagelijks gebed. Als men mij over "big brother" spreekt, vind ik de stichters van onze school de allerbelangrijksten!
Ik herinner mij nog levendig die gezellige familiale momenten midden in hun communauteit. Zij hadden van niemand lessen te ontvangen in gastvrijheid, vriendelijkheid, dienstbaarheid. Niet weinig thans gepensioneerde leraars hebben in die tijd de warmte van een hartelijke ontvangst mogen kennen. Het weinige dat de broeders hadden werd gul gedeeld met hun gasten. Er was altijd een plaats vrij aan tafel.
In die geest van familiale verbondenheid hebben zij een school gebouwd. Een school waar mensen mekaar als mensen leerden begroeten en behandelen. Maar zij hebben ook een katholieke school gebouwd. Een school waar ook God een warme thuis had. Een school waar aan de jeugd échte levenswaarden en een stijl van voornaamheid werden bijgebracht. Een school waar het studiepeil hoog lag, waar een strenge discipline heerste, maar waar toch iedereen zich veilig, geborgen en gelukkig voelde. Dat kunnen héél veel oud-leerlingen getuigen.
De huidige verantwoordelijken en personeelsleden mogen fier zijn tot de geestelijke erfgenamen van de "Westmalse Broederkens" (ook "Franse Paters" of "Franse Broeders" genoemd) te mogen behoren. Het is fijn de vreugde te mogen ervaren van hun onvoorwaardelijke inzet en dienstbaarheid aan de Kempense jeugd en plaatselijke samenleving.
De Broeders van Sint-Viator konden geen betere patroonheilige voor onze school gekozen hebben. Net als Sint Jan Berchmans deden zij het gewone buitengewoon...
Raymond Dupont in Het Beertje nr. 265 (april 2001)