In memoriam: dhr. Sus Derkinderen (2015)

Nadat einde juni 1962 voor het eerst in onze school een klas de volledige cyclus secundair onderwijs beëindigde, startte begin september reeds de allereerste klas in een Latijnse studierichting ("oude humaniora"). De heer Frans Derkinderen, afkomstig uit Sint Lenaarts, kreeg van Broeder Overste de opdracht om in de beginnende studierichting de lessen Latijn en Nederlands te geven. Om aan een volledige lessenrooster te komen werden hem ook nog lessen Frans toevertrouwd.

De heer Frans (Sus) Derkinderen deed zich van in het begin opmerken als een jonge, dynamische leraar. Iemand die met hart en ziel zijn cursussen gaf op een uiterst aangename manier. Iemand met een hart voor zijn leerlingen; hij hield van hen. Het omgekeerde was zeker niet minder waar!

Toen ik het schooljaar nadien mijn legerdienst vervulde, ver weg in Duitsland, was ik aanwezig op een ontspanningsavond van de Welfare. En welke bekende verscheen daar in volle show mee op het podium? Sus Derkinderen! In het kader van de welfare was hij met een groep miliciens met een ontspanningsprogramma op toer in de Belgische kazernes in Duitsland. Daarna volgde natuurlijk nog een gezellige babbel. Het was duidelijk: Sus Derkinderen kon zich ook op een podium uitleven! "In dienst van het vaderland"...

Naast zijn groot talent als leraar had hij nog veel meer in zijn mars.

Directeur Gysels en collega's zagen hem maar al te graag terugkomen in Westmalle. Sus Derkinderen, een van de pioniers van het college, ontplooide zich verder als een uitstekend leraar en opvoeder. Hij gaf zijn kwaliteitsvolle lessen met passie. Voor zijn leerlingen was hij een figuur waar ze met heel veel bewondering en waardering naar opkeken. Ze konden zich geen betere klastitularis indenken. Zijn oud-leerlingen waren unaniem in de beoordeling van Sus: een modelleraar. Zulke leraars maken ze niet meer. Een icoon van het college. Een supervoorbeeld voor vele anderen.

Naast zijn goed gevulde taak als leraar was Sus Derkinderen actief bij alle schoolactiviteiten. Dat kwam omdat hij zich honderd percent met zijn school verbonden voelde.

In het schooltoneel, onder regie van de eveneens onlangs overleden Jef Steylaerts, acteerde hij samen met Mark Van Bavel in een sterrenrol.

Wie ooit de geschiedenis van het college zal schrijven kan niet naast de figuur van Sus Derkinderen: een groot, belangrijk en zeer sympathiek leraar en collega.

Maar ook buiten het college was hij zeer actief in zijn woonplaats Zoersel: o.a. de gidsenbond én als acteur en regisseur van het jaarlijks kerstspel op Einhoven. Dit onder meer samen met zijn goede vriend en collega Jos Poppeliers. Het overlijden van Jos was voor Sus een bron van groot verdriet.

Met de jaren begon hij problemen te krijgen met zijn gezondheid en hij moest zelfs enkele keren gehospitaliseerd worden. Tijdens een van zijn gedwongen afwezigheden werd ook zijn interimaris ziek. Toen kwam Sus – gratis en voor niks – zelf zijn vervanger voor enkele uren vervangen. Hij liet zijn leerlingen niet graag in de steek, en "hij was toch al wat beter!".

Hij heeft veel geleden van zijn gezondheidsproblemen, waarbij hij zelfs een been verloor. Maar hij verloor niet de moed en de levenskracht. Hij bleef actief in verschillende verenigingen en was bovendien een van de stuwende krachten in de activiteiten van "Het gouden krijtje", de vereniging van gepensioneerde SJB-personeelsleden. Voor zijn oud-leerlingen wilde hij geen enkele bijeenkomst op de jubileumavonden missen. Ook in november vorig jaar (2014) was hij – tot grote vreugde van zijn oud-leerlingen – nog van de partij.

Ook bij Sus Derkinderen is bewezen dat leven geen mensenwerk is. Sommige zaken hebben we zelf in handen (denken we), maar er is een Kracht die sterker is dan wie ook.

De sfeervolle uitvaart van Sus in de nokvolle Sint-Pauluskerk van Westmalle werd – ter vervulling van zijn eigen wens – besloten met het overbekende "Hallelujah" uit "De Messias" van Händel. Het symbool van verrijzenis en heropstanding. De grote bezieler van onder andere "Het gouden krijtje" krijgt nu een ereplaats in "het gouden hemelboek". Hij laat zijn echtgenote Irène en twee kinderen achter. Zijn zoon Koen (87LAWE) is SJB-oud-leerling.

Dank u. Dank u Sus voor je uitzonderlijke manier van lesgeven. Dank u voor je optimistisch en humoristisch mens zijn. Dank u voor alle prachtige momenten samen met u.

Het college werd een belangrijk deel van zijn leven.

Sus was een belangrijk deel van het college.

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 324 (september 2015)

Lees ook: Een bekende schoolverlater: de heer Frans Derkinderen