In memoriam: de heer Adriaan van Boxel (1988)

Op een ogenblik dat het Sint-Jan Berchmanscollege zijn eerste grote expansieperiode beleefde, dienden Broeder Overste J. Gysels en directeur Basisschool Flor Besters elk jaar op zoek naar beloftevolle leerkrachten, die ook goede opvoeders zouden zijn voor de leerlingen die hen in steeds groter aantal werden toevertrouwd. Zo kwam ook de heer Adriaan van Boxel uit Meerle in dienst in september 1961.

Gedurende acht schooljaren vervulde hij zeer voorbeeldig zijn opdracht en bekwaamde hij zich verder in zijn vak aan het Hoger Pedagogisch Instituut. Door zijn bekwaamheid en inzet kreeg hij een aantal jaren de verantwoordelijkheid over een aanpassingsklas. Leerlingen bijwerken, die om gelijk welke reden achterop zijn geraakt, is géén eenvoudige opdracht!

In de zomer van 1969 ging de heer F. Besters met pensioen. Als opvolger werd, tot verrassing van velen, de jonge Adriaan van Boxel benoemd. Het bleek achteraf bekeken geen slechte keuze te zijn: hij werd een briljant schoolhoofd. De administratieve leiding en de pedagogische begeleiding met mekaar op een perfekte manier combineren is voor niemand een eenvoudige opgave. De heer van Boxel deed het prima!

Als een waardige opvolger voor de heer Besters bracht hij zijn grote lagere school tot een zeer hoog pedagogisch peil. Vijftien jaar lang leidde hij zijn lagere school met groot gezag. Dit gezag verkreeg hij niet zozeer door zijn functie, maar vooral door zijn grote pedagogische en praktische kennis en zijn fijngevoelige omgang met collega's, ouders en... uiteraard met zijn leerlingen. Al wie met hem in contact is geweest kan zonder twijfelen zeggen dat hij een erg sympathiek en geliefd figuur was.

Toen hij in mei 1984 aankondigde dat hij geslaagd was in de proeven voor inspecteur en tevens benoemd werd tot inspecteur voor het gesubsidieerd Lager Onderwijs, zag men hem op S.J.B. met tegenzin vertrekken. Maar tegelijk was men fier dat één van onze beste personeelsleden het tot hogere functies gebracht had.

Op zijn leeftijd lag voor de heer van Boxel ongetwijfeld nog een mooie toekomst weggelegd: een mooi gezin en een geslaagde carrière. Bovendien was hij erg sportief ingesteld: een gezonde geest in een gezond lichaam. Het heeft helaas niet langer mogen duren: hij werd lichamelijk geveld door een ongeneeslijke ziekte, die hij met veel moed op een voorbeeldige manier heeft gedragen. Zeer geduldig aanvaardde hij zijn lijden op weg naar het nieuwe leven in de eeuwige vreugde bij de Heer.

Vele van zijn oud-leerlingen hebben bij hem in de klas gezeten of waren leerling van zijn lagere school. Met dankbaarheid zullen wij steeds aan hem terugdenken. Wat hij voor zijn leerlingen en zijn school en voor zijn inspectiekanton Mol gedaan heeft, zal nooit verloren gaan.

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 174 (februari 1988)

De teksten van de toespraken tijdens de begrafenis werden gepubliceerd in Het Beertje nr. 174-75 (februari-maart 1988)