In memoriam: E.H. Pol Baeten (1927-2023)
Op 13/6/2023 overleed in Zelzate E.H. Leopold Baeten, geboren te Turnhout op 25/1/1927 en priester gewijd van het bisdom Antwerpen op 1/4/1951. Priester Leopold Baeten kwam in 1963 naar het college als versterking voor de godsdienstlessen en liturgische diensten. Op 1 januari 1967 werd het college een bisschoppelijk college en E.H. Baeten werd directeur als opvolger van broeder Gysels. Hij vroeg en kreeg van het bisdom een nieuwe benoeming als godsdienstleraar. Reeds op 1 september 1968 werd hij opgevolgd door E.H. Van Loo. Nadien werd hij godsdienstleerkracht aan het Mater Dei-instituut in Brasschaat, het Instituut Mater Dei in Merksem en het Katholieke Scholencentrum JOMa in Merksem (1968-1970) en vervolgens ook in het Mariagaarde Instituut in Malle (1970-1974). Hij was rector voor de Zusters Annuntiaten in Malle (1970-1974), pastoraal ziekenhuiswerker in Campus Sint-Augustinus in Wilrijk (1974-1992) en rector voor de Zusters van de Christelijke Scholen "Berkelhoeve" in Vorselaar (1970-1974 en 1992-2005). Tot slot was hij ook proost voor de KSA (1962-2001). Zijn uitvaart vond plaats op 23/6/2023 en hij rust nu op de begraafplaats van de Broeders van Liefde, Suikerkaai 81 te Zelzate.
De oud-leerlingen die vóór 1963 of na 1968,1969 niet op het college studeerden, zullen deze gewezen priester-leraar en –directeur waarschijnlijk niet gekend hebben. Toch even verder lezen, want hij was wel belangrijk op het college.
Begin jaren zestig vorige eeuw hadden de meeste broeders van Sint-Viator de pensioenleef-tijd al ruim overschreden en pater Plas was de enig overblijvende priester. Onze school stond goed aangeschreven in het bisdom Antwerpen en directeur J. Gysels kreeg een extra priester ter beschikking. Priester Leopold Baeten was leraar klassieke talen in het Onze-Lieve-Vrouwecollege te Boom en kwam in 1963 naar het college als godsdienstleraar en medeverantwoordelijke voor de liturgische vieringen.
Hij werd door directie, collega’s en leerlingen zeer warm onthaald. We herinneren hem zeer duidelijk als een aangename collega en leraar. Hij bracht “Swung” in het leraarskorps. Als godsdienstleraar wist hij op zinvolle en voor de jeugd aanvaardbare manier rekening te houden met de vele veranderingen in die tijd. Aan misvieringen en andere liturgische activiteiten gaf hij een aangepaste inhoud en vorm. Hij betekende een aangename en belangrijke aanwinst voor onze snel groeiende grote school, die ondertussen “college” in haar naam schreef.
Toen de tijd daar was om de school toe te vertrouwen aan het bisdom Antwerpen vond broeder Gysels het beter dat een priester van het bisdom zijn functie van directeur zou overnemen. De bisschop besloot priester Leopold Baeten, die de school al goed kende en hier goed ingeburgerd en aanvaard was, te benoemen tot directeur op 1 januari 1967.
Wij herinneren ons Leopold Baeten als een zeer aangename collega en bekwame directeur. De heer Flor Besters directeur van de lagere school schreef over hem: “Leopold Baeten was de geknipte man om de moeilijke overbrugging te leggen tussen de overblijvende broeders en de komende diocesane priesters.
Hij liet ons meerdere keren blijken dat de vele bekommernissen als directeur erg veel planning, vergaderingen, onderhandelingen etc. eiste. Bovendien waren er bijna dagelijks grote en kleine menselijke en materiële problemen te behandelen en op te lossen. Dat belette hem niet om op zijn beurt een nieuw gebouw met zes klaslokalen te bouwen om het plaatsgebrek op te lossen. Het werd de “wit-stenen vleugel” tussen de “paalklassen” en de houten vleugel langs het huidige voetbalveld (dat toen nog niet bestond; nu is dat gebouw het gelijkvloers van “De Warande”). Maar hij vond dat de taak van priester er in de eerste plaats in bestond het woord en de leer van God te verkondigen. Daarom vroeg hij aan de bisschop een nieuwe benoeming als godsdienstleraar in enkele andere scholen
Tot ieders spijt heeft hij na slechts achttien maanden als directeur, het college verlaten. Als lachen inderdaad gezond is, dan hebben velen dat duidelijk ondervonden. Hij ging lachend door het leven en waarschijnlijk daardoor is hij op de leeftijd van 96 jaar - een boogscheut van een eeuw leven op aarde - naar het eeuwig leven bij de Heer gegaan.
Raymond Dupont (62EC)