Een bekende schoolverlater: de heer Leo Van der Heyden (1998)

Eigenlijk zou hij bijna het eerste jaar van zijn pensioen kunnen vieren, maar aangezien hij zich nog steeds actief voor het college inzet, hadden we niet zo veel haast om zijn "afscheid" in de verf te zetten. Want we schrijven "afscheid" bewust tussen aanhalingstekens. De heer Van der Heyden woont en werkt nog steeds op het college...

Op de kerstreceptie voor de leerkrachten huldigde collega F. Derkinderen de heer L. Van der Heyden en begon met de allen overbekende, onsterfelijke woorden: "Vertel mij, o Muze, het verhaal van de priester-leraar. En begin daar waar ge verkiest." En de Muze vertelde:

Op 28 september 1931 werd L. Van der Heyden geboren in Antwerpen binnen de leien als een echte Sinjoor. Toen hij 6 jaar was verhuisde zijn familie naar Brasschaat, waar hij de lagere school volgde. De klassieke humaniora doorliep hij aan het Sint-Michielscollege in Brasschaat. Na het Sint-Michielscollege trok hij naar het Sint-Jozefseminarie waar hij zich gedurende drie jaar verdiepte in filosofie en theologie. Daarna volgden nog drie jaar theologie aan het Groot-Seminarie van Mechelen, om op 23 september 1956 als priester gewijd te worden. Daarna ging hij naar Leuven waar hij na vier jaar studies het diploma van licentiaat in de klassieke filologie behaalde. Van 1960 tot 1980 was hij leraar oude talen en godsdienst op het Sint-Stanislascollege te Berchem en zette hij zich in als proost voor de jeugdbeweging KSA.

In 1980, drie jaar voor het verschijnen van de eerste meisjes op SJB, kwam de priester-leraar met het witte kraagje richting Westmalie (misschien hadden de Trappisten er iets mee te maken?) om zich als leraar klassieke talen en godsdienst bij het leraarskorps van directeur Van Loo te voegen.

In de klas leerden zijn oud-leerlingen hem kennen als een zeer vakbekwaam man, die beschikte over een grote eruditie en zich zeer laconiek wist te uiten. Zijn uitspraken waren raak, to the point, vaak met een Antwerps tintje gekruid en doorspekt met Latijnse citaten of met oude - voor zijn leerlingen vaak nieuwe zegswijzen uit de Sinjorenstad, waarbij de vrouwen meestal niet gespaard bleven. Zijn lessen werden zeer levendig gebracht als echte tableaux vivants (denk bijvoorbeeld aan zijn erg visuele voorstelling van de tragiek van Medea). Maar vooral leerden zijn leerlingen hem kennen als een man die recht door zee ging, zeer principieel was en die zijn principes voor jonge mensen ook wist te duiden, zonder discussie te willen uitsluiten.

Zijn leerlingen zullen zijn uiteenzettingen over de Romeinse geschiedenis, zijn lectuur van Tacitus, de eerste stappen in de retoriek met Cicero niet vlug vergeten. En opgetogen was hij als hij zijn leerlingen kon begeleiden op de Romereizen. Tevreden bleef hij, als hij 's avonds in het hotel de wacht op trok. Zijn Grieken bewaren nog steeds mooie herinneringen aan het ten tonele zien voeren van de diepmenselijke tragedie Antigone of van een rede van Demosthenes. En zijn colleges godsdienst waren voor alle zesdejaars een ware cursus filosofie waar zij in de kandidaturen alleen maar de vruchten van zouden plukken. Maar het finale punt bleef toch, ook binnen het kader van de filosofie, zijn christelijke levensovertuiging, zoals ons in de prachtige bezinningsweken bij de Trappisten duidelijk werd. Herinnert u zich de vraag: "Verkoop mij de bijbel" op het eind-proefwerk godsdienst nog? Sommigen van u legden dit proefwerk misschien nog wel op zijn kamer af, waar definitief een eind aan gemaakt werd met de komst van de eerste meisjes.

En als priester was hij niet alleen de man van het woord, maar ook van de daad. Hij gaf ons het voorbeeld als organisator van de acties van Broederlijk Delen: de sponsortocht en het hongermaal stonden onder zijn bekwame leiding. Later volgden ook nog de Damiaanactie met de verkoop van stiftjes. De dagelijkse zorgen en het geesteswelzijn van de internen nam hij ook mee op zich. Hij nam de taak van het bekeringswerk zelfs zo letterlijk dat hij de mis ging opdragen bij de naburige bevriende onderwijsinstellingen.

Voor zijn leerlingen was hij een priester met een groot hart en een gulle lach, en bovendien een echt mens. Zoals reeds gezegd heeft hij met geen kleine vorm van tegenzin het krijtje erbij neergelegd, maar is niet uit Sint-Jan verdwenen. Directeur Goos redde hem uit zijn gevreesde "zwarte gat vol met nonnen", dat hem als toekomstperspectief voor ogen werd gesteld, door hem op het college een eigen bureau, slaapkamer en de hele vleugel boven de keuken te geven.

En Sint-Jan had zich geen betere huisbewaarder kunnen wensen, zelfs vertrouwd met de modernste technieken van telecommunicatie, zoals de GSM. Hij is bovendien de leider van de kuisploeg op school en is, als man met rijke ervaring, de toevlucht voor vele jonge leerkrachten die zich in de rangen van het college hebben gevoegd. Ook heeft hij het niet kunnen nalaten om toch nog de organisatie van de sponsortocht op zich te nemen. Het hongermaal viel voor de eerste keer onder de deskundige leiding van de heer Seliaerts, maar zonder de nodige hemelse connecties van de heer L. Van der Heyden, letterlijk in het water.

Als hij dan toch nog eens vrije tijd heeft, gaat de heer L. Van der Heyden fietsen door het Kempense landschap op zoek naar nieuwe kerstbomen voor de komende kerstactie, of naar de Trappistenabdij. Verder geniet hij van klassieke muziek, tentoonstellingen, of als pater familias van culturele en culinaire uitstapjes met de familia classica, zijn collega's oude talen.

En last but not least is hij nog steeds begaan met het reilen en zeilen van zijn oud-leerlingen. Hun bezoekjes weet hij sterk te waarderen. En hiermee bent u allen dan ook van harte uitgenodigd.

De laatste priester-leraar heeft SJB en zijn leerlingen dus niet verlaten. En om deze grote toewijding willen zijn oud-leerlingen hem hier van harte danken en wensen hem nog een mooie lange pensioentijd toe op S.J.B.

Inez Verellen (89LAGR) in Het Beertje nr. 252 (juni 1998)

E.H. Leo Van der Heyden overleed in 1999.