De speelplaats (2008)

Als welgekomen verpozing tussen de loodzware lesuren met streng wetenschappelijke inhoud, sublieme taalkundige spitsvondigheden, heerlijk mooie literaire ontboezemingen, diepgaand historisch of geografisch onderzoek, ingewikkelde mathemati-sche vraagstukken of andere vakken die het absolute uiterste van onze lichamelijke en intellectuele kwaliteiten (of tekortkomingen) op de proef stelden... was er de speelplaats! Het college telt niet minder dan drie speelplaatsen.

De oudste speelplaats kennen we allemaal: je loopt gewoon binnen langs het parkeerterrein. Rechts is er de muur van de turnzaal, links het Querbes-gebouw (ooit ook "paalklassen" genoemd). Ooit was dat de enige speelplaats van gans de school, bestemd voor àlle leerlingen, ook van de lagere school. Maar... tracht je even die speelplaats voor te stellen met een afdak op de plaats van de turnzaal. Fietsen werden er binnen tegen de muur geplaatst. En een park met veel groen op de plaats van het Querbes-gebouw ("paalklassen"). De speelplaats was slechts half zo groot als nu en met middenin een boom...

Hoeveel generaties oud-leerlingen hebben hier "toeren rond de speelplaats gelopen", in de rij gestaan, turnles gekregen, basket gespeeld en gesjot (dikwijls 5 of meer matchen tegelijk!), ernstige gesprekken gevoerd, moppen getapt, papiertjes geraapt, geketst en gekletst, hongermaal gehouden, feest gevierd (turnfeesten) en nog veel meer deugdzame en af en toe ook minder deugdzame dingen?

Elke oud-leerling, van stokoud tot piepjong, heeft van deze speelplaats gebruikgemaakt! Met de jaren werd de oppervlakte groter ten koste van het groententuintje van de Broeders. Waar is de tijd dat de ballen over de draad bij gebuur Wouters vlogen! Die brave man was er danig door geïrriteerd. Van hem wordt verteld dat hij – in plaats van ze terug over de draad te gooien – ze opbrandde. Regelmatig zag je er zwarte rook opstijgen.

Begin jaren zestig kwamen er de houten klassen. De eerste vleugel langs de achtertuintjes van de bewoners van de Zwanenstraat (nu: refter en sporthal). De tweede houten vleugel langs de achtertuintjes van de Antwerpsesteenweg (nu gebouw lagere school). De derde houten vleugel langs het voetbalveld. (nu: laatste gebouw lagere school). Voor die drie houten vleugels (20 klaslokalen in totaal) moest wel het prachtig park van de Broeders opgeofferd worden. Tussen die drie houten vleugels (in U-vorm) werd een tweede speelplaats aangelegd, uitsluitend bestemd voor de lagere school. Het is op deze speelplaats dat de grote historische turnfeesten "Ritmica" onder leiding van de turnleraars Jan Uydens, Toine De Haes, e.a. telkens een gigantisch succes kenden.

Deze tweede speelplaats lagere school kreeg een nieuw kleedje in 2004. De laatste houten vleugel langs het voetbalveld was pas vervangen door een duurzaam stenen gebouw, dat uitstekend aansluit bij het bestaande gebouw lagere school. Voor de leerlingen van de basisschool werd een speeltuig geplaatst, een hinkelpark voor de meisjes (en misschien ook voor jongens), speciale tegels met gaatjes om te knikkeren, zwarte en witte tegels (decameter), een verhoogje, een bijkomende luifel: de eerste renovatie.

Directeur Leopold Baeten bouwde in de zomer 1967 de "wit-stenen-blok" Zijn opvolger Lodewijk Van Loo liet er een verdieping op bouwen. Om de overbevolking van de speelplaats 1 op te vangen, liet hij op de helft van het "patattenveld" een derde speelplaats aanleggen. Tijdens sommige speeltijden mochten de leerlingen ook gaan wandelen op de piste rond het voetbalveld. Er mocht zelfs gerookt worden! Dat is nu totaal verboden!

Toen enkele jaren later het Viatorgebouw in gebruik kon genomen worden, kwamen er ook tegels op de tweede helft van het "patattenveld". Elke tegel werd met zorg door de werkmannen Jan en Frans op zijn plaats gelegd. De derde speelplaats was af!

Tijdens de zomer 2007 werd diezelfde derde speelplaats Viator opnieuw aangelegd. Verschillende tegels, verschillende niveaus, het nodige groen: een prachtig resultaat, uitstekend aangepast aan de oudste leerlingen. De tweede renovatie!

Ondertussen is het beeld van de oudste speelplaats ook een stuk geschiedenis geworden voor al wie ooit op SJB-Westmalle is geweest. Tijdens de zomer 2008 werd de speelplaats tussen feestzaal, Groothuys, Querbesgebouw en sporhal/refter helemaal gerenoveerd. In plaats van de alledaagse dorpel van speelplaats naar hoofdgebouw bevindt zich nu een indrukwekkende magistrale trap en oprit, waarop vele gemeentehuizen jaloers kunnen worden. Verder nieuwe tegels in verschillende kleuren en vormen. Tussenin ruimte voor nog aan te planten groen. De derde renovatie! De heilige Viator heeft het vanuit zijn nis in de trapgevel gezien en goedgekeurd!

Bijgevolg beschikt het college nu over drie prachtige eigentijdse speelplaatsen.

In de geschiedenis van ons college gaat het gelukkig niet alleen over gebouwen en speelplaatsen. Wij hebben tijdens ruim een halve eeuw kunnen zien dat alle werkzaamheden aan gebouwen en infrastructuur uitsluitend in functie van onderwijs en opvoeding werden uitgevoerd. De directeurs Gysels, Baeten, Van Loo en Goos hebben altijd hun grootste energie besteed aan het hoge onderwijspeil en het welzijn van leerlingen en personeel. Wat de oud-leerlingen bijzonder waarderen!

Raymond Dupont, uit Het Beertje nr. 296 (november 2008)