Smakelijk eten! (2018)
In de jaren vijftig van vorige eeuw waren er op het college internen, half-internen en externen. De externen woonden dicht bij de school en gingen 's middags thuis eten. De half-internen bleven 's middags op school eten maar gingen na de lessen naar huis. De internen kregen op school driemaal eten plus een vieruurtje. Nu zijn er op het college uitsluitend externen waarvan de meerderheid 's middags op school blijft.
De internen hadden hun eigen refter. Na het verdwijnen van het internaat is dat een fraaie polyvalente zaal geworden: de Nelozaal. Ze is genoemd naar pastoor Nelo, die het testament van rustend onderpastoor Tengrootenhuyzen heeft helpen uitvoeren: zijn grond schenken aan de broeders van Sint-Viator.
De eerste "refter" voor de "half-internen" bevond zich in de kelder van het hoofdgebouw onder de studiezaal van de internen (nu twee klaslokalen) en daar boven de kapel. Oorpsronkelijk was die kelderrefter de ruimte waar de internen hun schoenen bewaarden. Langs weerszijden stonden er rekken met schoenen en schoenpoetsgerief. Over de heerlijke geuren tijdens het middagmaal zullen we maar zwijgen.
De eettafels waren enkele planken op houten schragen. We zaten op lange houten banken. Wat later werden de planken op de schragen vervangen door formica-platen, die gemakkelijker en beter konden schoongemaakt worden. Kort na het aantreden van de heer Van Loo als directeur werden de schragen vervangen door echte reftertafels en nieuwe banken en taboeretjes. Iedereen bracht zijn boterhammen en zijn drinkenbus (met koude koffie) mee van thuis. Wie het vergeten had, kon alleen maar rekenen op een gekregen boterham van een medeleerling, of moest een tijdlang op zijn kin kloppen.
Begin jaren zestig werd de turnzaal gebouwd met vier bovenliggende klassen. Onder de procure nog een stuk kelder uitgegraven. Aan de schoolwinkel kwam een nieuwe trap en... "winkeltjes" waar onder leiding van Broeder Henri de nodige frisdrank of repen chocoladen konden aangekocht worden. Langs de andere zijde werd een frituur geïnstalleerd. De dampkap werd afgeleid langs een van de kelderramen op de speelplaats. Een historische gebeurtenis: de eerste frieten op Sint-Jan !!! Reeds van 's morgens vroeg haalden de twee "frietvrouwen" (klinkt oneerbiedig, maar het is zeker niet zo bedoeld) de aardappellen van onder de aarde op de binnenkoer. Schillen, tot frietjes snijden en voorbakken. Ze waren net op tijd klaar tegen het middaguur. Een heerlijk bakje goudgele knapperige verse frieten met een klad mayonaise! Feest, feest en nog eens feest!!! In een jaar van aardappelschaarste werden de diepvriesfrieten ingevoerd. In tegenstelling met nu, maakte bijna niemand zich zorgen over het gezondheidsgehalte van frieten en andere voeding.
Een jaar later kon er ook soep gegeten worden. Eerst kwam die van een leverancier (de "soepboer"), maar toen die niet voldeed werd de verse (!) soep in de internaats-keuken bereid en naar beneden gebracht.
Die kelderrefter heeft vele jaren dienst gedaan: tot het Viatorgebouw afgewerkt was. Daar kwam op de bovenste verdieping een grote nieuwe refter en een moderne keu-ken met nieuwe professionele friteuse en dampkap. Er kwamen ook nieuwe "winkeltjes", waar men de tickets kon kopen en achteraf omruilen tegen frieten, koffie, thee, frisdranken enz. Alle eetwaren, bakken etc. werden langs de lift vervoerd.
Alle leerlingen, van 1ste leerjaar lagere school tot 6de secundair moesten dagelijks naar de derde verdieping in het Viatorgebouw. Het was de bedoeling van directeur van Loo dat die refter maar enkele jaren zou dienst doen, in afwachting van een defi-nitieve refter en sporthal. Toen die in gebruik kon genomen worden, verhuisden tafels en stoelen naar de huidige grote refter, met eveneens moderne keuken en "winkeltjes" waar mevrouw Meyvis verantwoordelijk is en met grote nauwkeurigheid alle activiteiten in goede banen leidt. Sinds enkele jaren is het keukenpersoneel uitgerust met speciale kledij.
Internaat
De internen hadden, zoals reeds gezegd, hun eigen refter. Middenin de keuken stond een reusachtige kolenkachel, waar "madam van de keuken" zowel de maaltijden van de internen als voor het personeel klaarmaakte. Directeur Van Loo heeft er nieuwe moderne keukentoestellen laten installeren, samen met de nodige koelruimtes, voorzieningen voor de vaat en nieuw eetgerei. Zo is het een moderne professionele keuken is geworden, voorzien van alle comfort en hygiëne. Dat kwam ook allemaal zeer goed van pas in de tijd van de Viatordiners, waarbij de professionele kok veel waardering had voor de keukeninstallaties.
Wist je ook dat de eerste meisjes op het college (1983) hun boterhammetjes in de refter internaat moesten opeten? Het aantal internen was ondertussen gedaald, dus was er voldoende plaats voor hen tot er enkele leerlingen uit de naburige scholen in ons internaat werden opgenomen.
En de kwaliteit van het eten? Vraag dat even aan de oud-internen zelf. Over kleur en smaak kan men niet redetwisten...
Raymond Dupont in Het Beertje nr. 337 (december 2018)