Schoolherinneringen van Alfons Bylemans (70WB)... Tien jaar in een notedop (1986)
Ik was nog maar net 10 geworden, toen ik tijdens de Paasvakantie van 1962 met ons moeder naar de "Broeders in Westmalle" trok om mij te laten inschrijven.
Langs een voorhofje kwamen we aan een statige deur. Een oudere broeder, met ronde zwartomrande brilglazen en in een lang zwart gewaad, kwam openen en begeleidde ons naar een groot bureel.
Er hing een "geleerde", maar toch serene sfeer. Aan het aantal boeken dat overal lag, moest ik wel geloven dat het hier menens was! Broeder Felix Minner zaliger schreef mij toen in.
Na het groot verlof waagden mijn ouders het mij per fiets naar school te sturen, zo'n 7 km van huis! Het was de tijd dat de baan van bij ons naar Westmalle nog een smalle kasseiweg was met slechts aan één kant een hobbelig fietspad.
Uit die beginperiode herinner ik me hoe een boom moest wijken om de speelplaats te vergroten en hoe de reeks zwartgeschilderde W.C.'s en het ganse oude afdak (waar nu de grote turnzaal is) voorgoed verdwenen.
Het 3de studiejaar deed ik bij de heer Van Loon in de nieuwe paalbouw. Ik startte het "college" eigenlijk zeer slecht, want het schooljaar was amper begonnen of ik moest wegens een leverontsteking thuisblijven tot na de Kerstvakantie. De collega's van toen zijn nogmaals bedankt voor het schrijfwerk en de "lessen aan huis"!
Ik ging alleszins over naar het 4de, bij de heer Jos Smolders. We betrokken een klaslokaal, links van het college gelegen. In het midden stond een mazoutkachel, die geweldig kon stinken. Dat jaar had ik ook de eer met mijn armen omhoog en op mijn knieën in een hoek te mogen zitten, precies op het moment dat de heer Besters, toen directeur Lager Onderwijs, binnenkwam: "Ik dacht dat gij zo nen brave waart?" was het enige dat hij zei. Aan de andere zijde alleen stilzwijgen...
Braaf was het juiste woord zeker niet! Op mijn rapport stond meermaals: moet leren zwijgen tijdens de les - meer aandacht geven - is veel te uitbundig - enz.
Bij de heer Willems deed ik het 5de studiejaar. In de les Biologie had ik wel eens een dode vogel bij (tot klampers toe), die ons vader had gevangen. Nieuwe bezems vegen goed, maar we ervaarden ook dat borstels kunnen vliegen, want de klas was niet bepaald de stilste en de heer Willems ging er dan letterlijk met de grove borstel door!!
Ik ben maar ooit één keer "in de strafstudie" moeten blijven. Dat was toen de heer Cox (uit Overbroek) in Sint-Lenaarts ons met een meisjesfiets passeerde en iemand hem "meskeszot" nariep. Het 6de studiejaar was drill. Hier leerde ik wat beven betekende. Ik leerde ook luisteren en zéker studeren! Zegt de naam Vertommen U genoeg? Het was de leraar waar ik het meest schrik van had, maar die mij het best kon voorbereiden op de "moderne". Zijn blik was reeds genoeg en als dat niet hielp, hadt ge wat later een rode oorlel of kaak. We vonden een oorveeg normaal en als we dan thuiskwamen met een bijgevoegd briefje, zwaaide er voor de tweede maal wat: ouders van nu, leest ge dit???
Regelmatig gingen we in kolonne via de Kasteellaan naar de kerk om de H. Mis bij te wonen. Toen was er nog een échte dreef, nu staan er huizen en appartementsgebouwen... Later vonden de H. Missen plaats in de kapel van de school.
Elke dag opnieuw reden we op en af met het fietske. Als het weer meezat was dat plezant, maar met de wind op kop en zware regenval was het bukken en schuilen! Ik heb éénmaal de bus genomen, maar dat was meteen de laatste maal, want toen ons moeder mij zonder fiets zag thuis komen, vloog ik na het eten te voet naar Westmalle om mijn vehikel op te halen!
Ik zou nog vergeten te melden dat de "vliegende brigade" destijds berucht was! Regelmatig reed een pikzwarte "kever" de baan af met daarin de heer Gysels (directeur) en Sleeckx (secretaris). Dezen controleerden of de fietsende leerlingen wel degelijk ACHTER MEKAAR reden en of het onderweg tot geen conflicten kwam met andere fietsbanden! Er is er meer dan één terug naar school gevlogen! De "zwarte rit" gebeurde meestal op woensdagmiddag, zodat we halvelings voorbereid waren...
De humaniora was andere koffie!!! Een reeks nieuwe vakken moest in onze kleine hersenen gepompt. We werden gewoon om elk uur een andere leraar te krijgen. Op zichzelf een goede zaak: was de leraar de klas beu, kon hij gelukkig na 50 minuten verhuizen en was de klas meteen ook van de leraar af!
In de eetzaal was intussen ook een frituur gekomen. Wie in de voormiddag zijn boterhammen al op had (of ze in de vuilnisbak kiepte) kon 's middags in de rij drummen voor een "bakske". Meestal namen we een extra-vork mee om ons frietbakje te beschermen tegen al te opdringerige vingers van medeleerlingen.
Uit die periode herinner ik me nog heel veel, té veel eigenlijk om neer te schrijven. Wél wil ik kwijt dat de heer Steylaerts onze mond leerde forceren op het podium, dat de heer Verachtert ons leerde films te appreciëren, terwijl de heer Hautekiet onze belangstelling wekte voor de natuur (...). En niet te vergeten de steeds glansrijk geslaagde schoolfeesten, onder leiding van de heer Uydens. De laatste jaren wilden we ons niet meer in korte broek vertonen en we gaven forfait.
Ondanks het knokken voor sommige vakken, vielen er soms toch ook buizen: aardrijkskunde (ik ben het noorden wel meer kwijt geweest), fysica (wie vindt zoiets uit?) en wiskunde (zonder commentaar).
Het laatste jaar voltrok zich onder patronaat van de heer R. Hofkens. We schreven toen 1970... Zonder dat we het goed wisten, waren er 10 jaren voorbijgegaan.
De kleine bengel aan ma's hand, was een kerel van 18, met een getuigschrift in de hand en uitkijkend naar de toekomst. Tien jaren van leed en vreugde lagen achter ons. We hadden soms veel commentaar over leraars en directie en waren de school soms méér dan beu, maar achteraf stelt iedereen vast dat het toch een mooie tijd was.
Bedankt leraars voor de moeite die U ons getroostte!
Bedankt "Sint Jan Westmal", vergeten doen we U niet. Nu niet. Nooit!
Een huisvader die elke dag nóg bijleert.
Alfons Bylemans (WEB 70), in Het Beertje nr. 153 (januari 1986) en Het Beertje nr. 154 (februari 1986) (ingezonden in mei 1984)