In memoriam: Marc Verstraeten (62EC)
Toen ondergetekende zijn eerste stappen in het Sint-Jan Berchmansinstituut zette, kwam hij in de klas op de eerste bank terecht naast… Marc Verstraeten. Ik herinner me op die dag nog een vraag van pater Plas, die het had over de beroemde Notre Dame te Parijs. Hij vroeg: "Wie kent er ook nog belangrijke kerken in ons land"? Spontaan antwoord van Marc: "Den boerentooiren, pater".
Marc woonde in Deurne en kwam elke dag met de fiets van huis naar Westmalle. Bij slecht weer nam hij, net als anderen, tram 41. Daar stonden ook enkele schoonheden van de "staatsschool" van Oostmalle (nu: atheneum). Daarom namen wij zo graag de tram.
Vier jaar lang was onze klas de "oudste" van de school. De eerste lichting leken-leraars kwam eraan: de heren Louis De Busser, Joris Nollet, Leo Geerts, René Hofkens, Louis Matthé, Jan Verachtert etc. Eén van de meest vrolijkste klasgenoten met een grote zin voor humor was zeker Marc Verstraeten. Er ging geen schooldag voorbij zonder de meest originele grappen van Marc. Hij was ook de bedenker van enkele van volgende bijnamen: "de schrale", de "spiering", "den bonga", "le toreau", "de sneus (of "den hitler") "den dikke" . In die tijd had bijna elke leraar een bijnaam.
Toen broeder Gysels (leraar Nederlands, Engels en Duits) directeur werd benoemd, was er nog niet direct een vervanger en bleef de klas alleen zonder leraar. Eén van onze bezigheden was met een bal naar mekaar spelen tot… een Mariabeeldje sneuvelde. In alle stilte is Marc in Antwerpen een nieuw beeldje gaan kopen op kosten van de hele klas.
Marc was zeer sportief. Niet alleen door zijn dagelijkse verplaatsingen met de fiets, maar ook als goede voetballer en klassikale doelman (afwisselend met Eddy Poelemans) van de klas en schoolploeg.
Toen ons afstuderen naderde (juni 1962) speelde hij mee een grote rol in de allereerste "100-dagenviering". Voor leuke dingen stond hij altijd op de eerste rij. Tijdens de voorbereidende vergadering voor de oprichting van de oud-leerlingenbond werd hij gekozen als secretaris. Tijdens de eerste jaren was hij er altijd en overal bij als er iets moest georganiseerd worden. Marc was niet bang om de handen uit de mouwen te steken om tafels klaar te zetten, en nadien ook te helpen bij de schoonmaak Hij was ook één van de eerste medewerkers aan "Het Beertje", want hij was zeer taalvaardig en had een vlotte pen.
Maar hij werd verliefd en trouwde met zijn grote liefde Diana. Zijn eerste aandacht ging naar zijn gezin, zijn kinderen en kleinkinderen. Voor de oud-leerlingenbond was er veel minder tijd. Gelukkig keerde hij een aantal jaren geleden terug in het bestuur.
Marc, dankjewel voor de bijzonder aangename samenwerking en voor al wat je voor de oud-leerlingenbond hebt gedaan. Je laatste ziekte kon je niet meer overwinnen. Wij zijn ervan overtuigd dat men je "hierboven" dringend nodig heeft "om er wat leven in te brengen". Dankjewel Marc!
Raymond Dupont (62EC)
Inderdaad op 6 januari 2008 keerde Marc terug in het bestuur. Deze terugkeer werd een warm weerzien met zijn vroegere klasgenoot Raymond, beiden uit de eerste lichting van afgestudeerden in de “Retorica”, zoals dat toen nog heette. De jongere generatie bestuursleden leerden Marc kennen als een zeer nuchter maar aangenaam persoon. Hij had altijd wel een leuke anekdote om te vertellen en zat nooit verlegen om een grapje. Maar vaak bracht hij ook rust in het bestuur en had hij de kracht om de gemoederen te bedaren als deze soms al eens oververhit geraakten.
Wie van de bestuursleden herinnert zich nog dat Marc, tijdens de bestuursbarbecue op 23 augustus 2008, een flesje bier omhoog gooide naar een laag overvliegende luchtballon, om de inzittenden van drank te voorzien? Het flesje bereikte uiteraard nooit de luchtballon en spatte uiteen op de grond. Marc schrok zelf van zijn gedrag. Er was grote hilariteit omwille van deze spontane actie, zo was Marc.
Marc zorgde destijds voor een passende verzekering voor onze vereniging.
In 2018 stond hij nog mee aan de wieg bij de omvorming van onze feitelijke vereniging naar een V.Z.W.
Spontaan en vol enthousiasme organiseerde hij vorig jaar nog onze stadswandeling in Antwerpen. Het werd een onvergetelijke dag.
Niks was hem teveel. Hij leefde met hart en ziel voor de vereniging. We werden echte vrienden.
Steeds was hij aanwezig op onze bijeenkomsten om een stevig handje toe te steken. Tot laat in de nacht stond hij drank te serveren op lustrumavonden, terugkom-avonden,... Zo ook nog in het najaar van 2019. Maar toen liet hij verstaan dat hij al enkele weken “rugklachten” had, maar hij klaagde hier niet over. Het zou wel overgaan. Hij was hiervoor in behandeling, maar er kwam niet echt veel beterschap. Niet veel later zou blijken dat er meer aan de hand was. Het bleek een ongelijke strijd te zijn, die Marc helaas heeft moeten staken kort na zijn 76ste verjaardag.
Marc, beste vriend, ontzettend bedankt voor jouw onvoorwaardelijke inzet voor onze vereniging. Na al die jaren mogen wij er zeker van uit gaan dat wij, naast bestuursleden, ook echte vrienden geworden zijn. Diepbedroefd, maar vol goede moed gaan wij verder, zonder jou, maar toch altijd nog samen met jou. Vergeten zullen wij jou nooit.
Naast de betuiging van ons medeleven aan zijn geliefde Diana, willen wij haar ook danken om de tijd dat wij beslag mochten leggen op Marc. Wij waarderen ook ten zeerste dat wij, ondanks de speciale tijden waarin wij nu leven, toch aanwezig mochten zijn bij zijn afscheidsviering. Koester, net zoals wij, het goede in Marc en weet dat onze deur steeds voor jou openstaat. Altijd welkom.
Dirk Knaepkens (81WA)