In memoriam: de heer Stan Vochten (2000)

Beste vriend en collega Stan,

Wij zijn hier met zovele lieve mensen in ontroering en verbondenheid samen rond u. Niet om echt afscheid te nemen maar wel om vanuit een diep en warm respect hulde en eerbetoon te brengen aan uw persoon en uw leven. En woorden schieten tekort om vertolking te geven aan de rijkdom en de verwarring van gevoelens die nu leven in het gemoed van ieder van ons.

Wij kennen u als een prachtig leraar, Stan. De zuivere wiskunde was voor u een steeds nieuwe uitdaging en een blijvende passie. Met uw scherpzinnige en schrandere geest was u steeds op zoek naar logisch en helder inzicht in de samenhang der dingen. U was meer dan een leraar wiskunde. U was ook een man van de wetenschap in de fundamentele betekenis van het woord. Deze wetenschappelijke instelling gaf u het zalige vermogen van de eenvoud en van de verwondering. Deze verwondering bracht u overheen de grenzen van uw wiskunde naar filosofische vragen en bij het zoeken naar de kern der dingen in de vele vragen van het leven. U liep niet te koop met uw kennis, maar u maakte met uw eerlijke gedrevenheid de wiskunde tot een onweerstaanbare uitdaging voor zovele generaties jonge mensen die het voorrecht mochten genieten u als leraar en als mens te ervaren. U realiseerde de essentie van het leraarschap door uw leerlingen niet te overrompelen met uw kennis maar door hen uit te dagen en mee te voeren langs door u gekende en verkende wegen naar de drempel van hun eigen geest. U vond voldoening, enthousiasme en motivatie voor uw leraar zijn niet in uzelf maar in uw leerlingen en hun succes in verdere studies en in het werken met mensen.

Wij kennen u als een prachtig collega, Stan, gewaardeerd door iedereen, een collega zonder weerga. Voor de vakcollega's was u het onbetwist wiskundig gezag, de veilige toeverlaat en oplossing voor alle wiskundige problemen, maar vooral een eenvoudige en betrouwbare vriend.

U bezat de stille kracht om overal waar mensen samen leefden, vierden en werkten - haast onopvallend - verbondenheid en warmte te brengen. De waardering en sympathie die iedereen voor u heeft was even vanzelfsprekend. Wij mochten dit ervaren in onze college-meenschap, in de gemeenschap van Sint-Paulus, en het sterkste nog in uw prachtig gezin: hoe in deze voorbije maanden uw kinderen u in verbondenheid en liefde nabij waren, hoe uw echtgenote Erna met ontroerende tederheid voor u gezorgd heeft en met u deze eenzame en moeilijke weg is meegegaan.

Dit wondere vermogen, Stan, die stille kracht om verbondenheid en waardering te realiseren, werd gedragen door uw onvermoeibare en spitse zin voor humor, nooit kwetsend of cynisch, steeds gekleurd door mildheid tegenover de mensen en de dingen van het leven; en mildheid is het merkteken van oprechte goedheid. Dit wondere vermogen, Stan, werd gedragen door bescheidenheid. Wij kennen je niet als de man die de schijnwerpers opzocht - ook al had je er alle redenen en mogelijkheden toe - maar wel als de betrouwbare en stille werker en denker, steeds loyaal en met een onverzettelijke eerlijkheid tegenover alles en iedereen. Wij kennen u als een ingoed prachtig mens, Stan. Uw persoon en uw leven hebben ons en deze wereld beter gemaakt.

Wij leven nu samen verder, Stan - zij het op een verschillende wijze - in diezelfde blijvende verbondenheid. De tijd die ons scheidt zal maar kort zijn in de schaduw en het licht van de eeuwigheid.

Het voorrecht u te kennen, met u gewerkt en geleefd te hebben al die jaren - te weinig jaren weliswaar - is voor ons allen een bron en een teken van genade. Aan dit teken van genade willen wij blijvende dankbaarheid verbinden.

Beste Stan, goede vriend, namens alle collega's en onze ganse gemeenschap, dank ik u van harte voor alles wat u voor ons gedaan hebt en blijft betekenen. Wij zullen u nooit vergeten.

Alfons Goos (directeur) in Het Beertje nr. 260 (april 2000)