Een formidabel jaar (2021)

Lamentaties op het voorbije jaar 2020 heeft u ongetwijfeld al voldoende gelezen. Het was zeker voor vele mensen een moeilijk jaar en dit gegeven tijdens een jaaroverzicht nog eens breed uitsmeren rekt alleen de smart; daar wordt niemand beter van. Er zijn al genoeg overledenen te betreuren: hetzij door het virus, hetzij door de reactie van onze overheden erop. Laat me het daarom in deze nieuwjaarsbrief eens over een andere boeg gooien en meteen met de deur in huis vallen: de schrijver dezes vond 2020 een formidabel jaar!

Het verplichte thuiswerk of economische werkloosheid lieten ons toe om veel meer tijd door te brengen in het eigen gezin, warm en knus bij eega en kinderen. Dat de lockdown mensen op een heel bijzondere manier weer bijeengebracht heeft, bewijst trouwens de aankomende babyboom, negen maanden na de eerste lockdown.

De scholen gingen toe. Vervelend! Maar... die schoolsluiting stelde ons wel in staat om de opvoeding en het onderwijs van de kinderen beter in eigen handen te nemen, en de accenten te leggen die wij als ouders zélf belangrijk vonden. Ondanks de extra werklast, gaf dit toch veel voldoening. Dat de kinderen het zélf ook super vonden om niet naar school te moeten elke dag, hoeft geen betoog.

We mochten niet op vakantie gaan naar verre landen: wat een luxe! Weg was de stress om familie, buren en vrienden te kunnen overtroeven met een nóg exotischer bestemming dan hen, de groepsdruk om als robotten elke vakantie de obligate verplaatsing naar skioord, strand of cultuurstad te maken. Weg met het geforceerde enthousiasme over de zgz. geweldige vakantie, die in realiteit niets anders was dan zwaar afmattend en geldverslindend tijdverlies waar men half dood van terugkeert en maandenlang van moet bekomen. Nee: we konden thuis in alle rust genieten van de eigen tuin en wandelingen of fietstochtjes maken in de eigen buurt. We ontdekten pareltjes van monumenten of natuurschoon vlakbij huis, waar we al decennialang achteloos aan voorbij liepen. Het was trouwens maandenlang fantastisch weer.

Niet alleen voor ons plezier mochten we niet meer reizen: ook zakenreizen werden verboden. Alweer een uiterst positieve evolutie! We maken ons altijd wijs dat persoonlijk contact met de collega's aan het ander eind van de wereld, toch zóveel efficiënter zou zijn. Nu gaat ondergetekende niet ontkennen dat er voordelen zijn aan persoonlijke interactie, maar zakenreizen zijn toch ook enorm tijdrovend en vermoeiend. Wie een dagje in Madrid of Berlijn wil vergaderen, pleegt ofwel een aanslag op zijn gezondheid door voor dag en dauw een vliegtuig te nemen, en rond middernacht pas weer thuis te zijn, ofwel plant hij zijn verplaatsingen de dag ervoor en erna, met onvermijdelijk gevolg: 3 dagen verliezen om 1 dag te vergaderen. De nieuwe technologieën stellen ons nu in staat presentaties te geven en assistentie te verlenen op afstand, vanuit het comfortabele thuiswerkbureau. Wat kan een mens zich nog meer wensen?

2020 was ook het jaar waarin de media collectief verzaakten aan hun plicht om ons te informeren over wat er omgaat in de wereld. Oorlogen, hongersnoden, geopolitieke ontwikkelingen, economie, natuurrampen: het was allemaal niet belangrijk genoeg meer om te rapporteren. Het nieuws dat nog maar uit 1 thema bestond, was het bekijken niet waard en dus deden we dat ook niet meer en voelden we ons veel gelukkiger. In plaats van het nieuws te volgen en dagelijks de viroloog van dienst over de laatste evoluties in 'de curve' te horen praten, lazen we geschiedenisboeken en leerden we de gebeurtenissen in een historische context te plaatsen en het eigen 'lijden' te relativeren.

We herinneren ons het voorbije jaar ook als een jaar waarin de autowegen opnieuw konden gebruikt worden voor het doel waartoe ze bestemd zijn: autorijden! Het verminderd autoverkeer zorgde voor minder files, minder brandstofverbruik, minder uitstoot van CO2 en fijnstof, kortom: schonere lucht! Al was het na enkele maanden thuiszitten wel even terug uitzoeken hoe zo'n stalen ros weer werkt.

De geneugten van 2020 liepen nog over in het huidig jaar. Immers, kent u het ook, beste lezer, die vreselijke eerste dag van het nieuwe jaar op kantoor? Het voorbereid riedeltje van holle wensen dat afgedreund dient te worden, de even obligate als ongewenste intimiteiten in de vorm van wederzijdse kussen? Dankzij corona behoorde dit tot het verleden, mochten we lekker thuis blijven en hoefden we niemand te zoenen! Zalig was dat.

Beste lezer, misschien heeft u het voorbije jaar niet zo positief ervaren als uw dienaar, waarvoor alle begrip. Hopelijk kon u toch de lichtvoetige toon van dit artikel waarderen. Na de epidemie wacht ons het lang en moeizaam pad naar economisch en institutioneel herstel; mogelijk werpt dit een donkere schaduw over een ganse generatie en staat er ons nog veel ergers te wachten. Probeert u ondanks alles de positieve kanten te onderkennen en te genieten van de kleine dingen des levens.

Dat wensen wij u van ganser harte toe!

Mathias Van Aken (94LAGR) in Het Beertje nr. 346 (januari 2021)