Een bekende schoolverlater: de heer Michel Hautekiet (1986)

Het doet wel vreemd aan: de heer Michel Hautekiet niet meer op het Sint-Jan Berchmanscollege. Na zijn leraarsopleiding gaf hij eerst twee schooljaren elders les en kwam dan naar Westmalle. Op die manier moet hij één van de eerste leken-leraars (de eerste?) van het college (toen nog: "-Instituut") geweest zijn. Op die manier was hij niet alleen "zo maar" een leraar die de taak van de Broeders van Sint-Viator kwam aanvullen, maar hij werd bovendien een vaste vriend aan huis. En hij zal wel vele vrienden gekend hebben, want hij heeft school en leerlingen sindsdien ononderbroken gediend.

Persoonlijk hebben wij de heer Hautekiet leren kennen in september 1957, toen hij, samen met de heer Jan Uydens en de heer René Velle, de enige leken-leraar was. In het Beertje nr. 128 (juni 1983) schreven we reeds over hem: "Een zeer rustig figuur en groot natuurliefhebber. Bewonderaar van Godfried Bomans uit wiens boeken (Pa Pinkelman, Tante Pollewop en Kereltje) hij zo fijn kon voorlezen. Extra verzorgde en kleurrijke bordschema's. Zeer gereserveerd."

De heer Michel Hautekiet was een uiterst knap lesgever. Zijn lessen waren steeds op en top gestruktureerd (wat bleek uit de verzorgde lesschema's) en zijn commentaar werd gegeven met een nooit geziene rust en kalmte. Zo gaf hij meerdere jaren vooral de lessen Nederlands, Latijn en Geschiedenis. Bij hem leerde je iets, haast zonder het zelf te merken.

Daarnaast is de heer Hautekiet ook erg aktief geweest als natuurliefhebber en vogelkenner. In de grote tijd van de schoolclubs begeleidde hij zo verschillende jaren de natuurclub "Motacilla". Wie kent nog de oorsprong en betekenis van die naam? Ik meen me te herinneren dat het clublokaal ooit nog in een oude woonwagen ergens in het park van de school gevestigd was. Later werd een kelder onder het hoofdgebouw uitgegraven (nietwaar Willy Leys?) om als "Motacilla-kelder" de geschiedenis in te gaan.

Nadien heeft deze kelder (twee delen met stenen boog in het midden) enkele jaren als tweede archiefkelder dienst gedaan. Thans is het een hobbylokaal voor de internen.

Eigenlijk zal die Motacilla-club (door buitenstaanders vaak ietwat oneerbiedig "pietjesklub" genoemd) wel gegroeid zijn uit de ornithologische vereniging "De Wielewaal", waarin de heer Hautekiet een grote rol speelde en door zijn voordrachten, diavertoningen en lezingen een bekend figuur was. Heeft hij ooit geen voordracht gehouden in de Koningin Elisabethzaal te Antwerpen?

Het vroegere schoolblad "Viator" heeft verschillende jaren onder zijn kundige leiding gestaan. Dit gewezen schoolblad stond qua inhoud, taal en vormgeving op een bijzonder hoog niveau. Weinig of geen andere scholen konden hun leerlingen en ouders een schoolblad van dergelijk gehalte aanbieden. Het kaderde allemaal in de enorme culturele aktiviteit midden van de jaren zestig. Jammer dat die geweldige culturele hoogconjunctuur op een minimum van tijd in mekaar is gestort. Nadien volgde de contestatiebewegingen in Frankrijk, Duitsland en... in Westmalle. Zo verdwenen alle schoolclubs (dus ook Motacilla), het schoolblad Viator (al kreeg dit tijdelijk enkele opvolgers in "Wij" en later ook het zeer verdienstelijke "Klankbord") en de meeste culturele schoolaktiviteiten. De heer Hautekiet heeft het allemaal moeten meemaken, maar bleef zoals steeds onverstoorbaar. Wat kon die man toch goed relativeren!

Naar het einde van zijn loopbaan heeft hij verlangend uitgekeken. De laatste jaren had hij trouwens - op eigen verzoek - nog een onvolledige betrekking.

Zijn welverdiend pensioen is echter slecht begonnen. Plots liet zijn gezondheid hem zwaar in de steek en diende hij in het ziekenhuis te worden opgenomen. Gelukkig schijnt hij thans aan de beterhand en we wensen hem van harte een spoedig en algeheel herstel toe.

Mijnheer Hautekiet: van harte dank! U was een rasechte S.J.B.-er en we zullen U op het college nog erg missen. Geniet U binnen afzienbare tijd nog heel veel van de vrije natuur!!!

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 160 (oktober 1986)