Een bekende schoolverlater: de heer Cyriel Vertommen (1987)

door

(Klastitularis 6de leerjaar A)

Wie op S.J.B. de lagere school heeft doorlopen, kon sinds 1959 in het zesde leerjaar moeilijk voorbij de heer Cyriel Vertommen, hetzij als klastitularis, hetzij als vakleerkracht.

Bij zijn leerlingen en oud-leerlingen staat de heer Cyriel Vertommen gekend als een streng, veeleisend en vooral erg correct onderwijzer. Ja, nog zo iemand van die "goede oude garde". Maar hij was wel iemand met een zeer groot hart voor zijn leerlingen. Orde, tucht en werkijver dienden in zijn loopbaan niet als wapens ter verdediging van zichzelf. Zij waren geen doel, maar het middel om vlijt en ijver bij zijn leerlingen aan te leren en te bevorderen.

En hierbij komen we even op een delicaat punt. Moeten modernisering en democratisering in het onderwijs dienen om het voor iedereen eenvoudiger te maken? Is men dan wel voldoende voorbereid voor een wereld en maatschappij, waarin het bijzonder hard kan zijn om te leven? Zijn onderwijs en opvoeding de laatste jaren niet te laks en te oppervlakkig aan het worden?

Dat laatste was de heer Cyriel Vertommen zeker niet. Zonder zijn collega's enig onrecht te willen aandoen, mag gerust gezegd worden dat wie bij hem in het zesde leerjaar heeft gezeten geleerd heeft wat orde, tucht en werken was. Op die manier was men uitstekend voorbereid op het secundair onderwijs in welke vorm ook. De heer Cyriel Vertommen eiste veel van zijn leerlingen! Maar nooit té veel! Hij kende de grens. Men moet in deze tijd erg veel onderwijsmoed hebben om op een school als leerkracht nog eisende partij te willen en te kunnen zijn.

Wie kinderen op ernstig studiewerk wil voorbereiden, moet ervoor zorgen dat ze leren werken, dat ze discipline leren, dat ze hun karakter leren vormen, dat ze leren doorzetten. Precies die eigenschappen, die bijna steeds in een onderneming van solliciterenden verwacht worden!!

In het zesde leerjaar bij de heer Vertommen zitten was niet altijd een lachertje. "Maar, we hebben er tenminste wat bijgeleerd" is de reactie van vele oud-leerlingen, jaren later.

Dat wist de heer Vertommen. Als niet één onderzocht hij jaarlijks de studie-uitslagen van zijn oud-leerlingen. Zo leerde hij voor zichzelf wat hem te doen stond.

Een grotere voldoening dan van je oud-leerlingen te mogen horen "We hebben er wat bijgeleerd" kunnen we ons moeilijk indenken. Zeer graag wensen we de heer en mevrouw Vertommen een lange, boeiende en gezonde pensioentijd toe. Nog vele, vele jaren!

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 169 (september 1987)