Directeur E.H. Lodewijk Van Loo: herinneringen aan een vriend
door Eddy De Vooght
"Tijdens mijn sollicitatiegesprek in augustus 1971 ontmoette ik iemand die correct, stijlvol gekleed was er die er volgens mij zeer streng uitzag. Na enkele minuten realiseerde ik mij dat ik te maken had met een zeer gemoedelijke man. Hij stelde mij wel enkele indringende vragen: Waarom heb je voor het onderwijs gekozen? Waarom juist die vakken? Hoe beleef je het christelijk geloof?"
Als leerkracht heb ik natuurlijk ontelbare deliberaties meegemaakt. Regelmatig begon hij deze vergaderingen met "Laat ons eerlijk en mild zijn". Oordelen kon hij als de beste. Hij kende immers alle leerlingen. De school was toen wel veel kleiner dan nu. Hij schreef persoonlijk alle leerlingen in. Dat kostte telkens een volledige grote vakantie. Hij was aanwezig op elke klassenraad en kwam telkens zelf alle rapporten uitdelen. Ooit was er een leraar die wegens het nakende vaderschap liever niet mee op studiereis ging. Geen nood, directeur Van Loo nam zijn plaats in. Tot zelfs in de steenkolenmijnen van Waterschei is hij meegeweest. Weinig mensen hebben hun directeur zo zwart en vuil gezien.
Directeur Van Loo was een echte bouwdirecteur. Buiten de contacten met de leerlingen en de werking van zijn internaat heeft hij de school uitgebouwd, niet alleen qua leerlingenaantal, maar ook materieel. De werking van het internaat hield hem bezig, altijd, voor en na de schooluren. Het gebeurde geregeld dat je hem door de school zag stappen in zijn werkkledij om ergens onder een verwarmingsketel of onder de grote keukentoestellen herstellingen te gaan uitvoeren. Zijn twee grote pronkstukken, het Viatorgebouw en de sporthal met een prachtige refter werden zo bekend dat men vanuit andere scholen kwam kijken om inspiratie op te doen. Bouwen kost geld. Elektriciteit leggen in een nieuwbouw was voor hem de normaalste zaak van de wereld.
Na vele jaren kwam dan het moment van het pensioen. Bescheiden als hij was, wilde hij niet gevierd worden en hij is toen in alle stilte vertrokken naar Itegem. Directeur Van Loo was weg, er was geen contact meer. En dan, na enkele jaren kwam er plots een nieuwjaarskaartje: "Eddy, bedankt voor de jarenlange trouwe samenwerking op het college". Dit was duidelijk een oproep tot nieuw contact en dit pakte mij zo, dat ik onmiddellijk contact met hem opnam. Nadien werd het een gewoonte om twee keer per jaar naar Itegem te rijden. Mensen, wat waren dat gezellige momenten! Geloof mij allemaal: vandaag neem ik afscheid van een vriend!
Ex-leraar Eddy De Vooght in Het Beertje nr. 288 (maart 2007)
Lees ook: