Onze Herfstavond van 14 oktober 1988 (1988)
door OLB SJB Malle
De jaarlijkse mosselavond in de zaal Lamme Goedzak te Zoersel kende een stijgend sukses. Maar om financiële redenen oordeelde het bestier van de bond (zeer wijs zoals altijd) dat een alternatief misschien wel eens wenselijk zou kunnen geweest zijn gehad hebbende.
Uit verschillende voorstellen werd een klassiek menu in de zaal De Lusthof te Halle verkozen. Een mosselavond zonder mosselen (eventueel met mossels) kunnen we moeilijk nog een "mosselavond" noemen. Aangezien er nu kip zou geserveerd worden, hadden we gedacht aan een kippen- of kiekensavond. De wijze raadsleden van ons bestier vreesden hier misverstand: misschien bestond dan het gevaar dat sommige iets minder snuggere oud-leerlingen (al komen die slechts hééél sporadisch voor) twijfelden of hier het vlees OP het bord of ACHTER het bord bedoeld werd.
Gelukkig werd één der wijze bestiersleden (we bedoelen natuurlijk bestUUrsleden) gewaar dat het al wat frisser werd in het vergaderlokaal en die dacht meteen aan een HERFST-avond. Goed gezien van de man die hier en daar gelijkenissen met dor-wordende bladeren en kaal-wordende bomen begint te vertonen.
Het werd dus een HERFST-avond ter verwelkoming van de kersverse spliksplinternieuwe pas afgestudeerde oud-S.J.B.-gedienden. Eén van hen, Roeland Reesinck, was zelfs helemaal (hoe anders?) uit Bussum (Nederland) gekomen om zich bij zijn ex-klasgenoten te voegen.
Ondanks de (te) laat verzonden uitnodigingen was de ganse avond een beslist sukses. De Lusthof werd het centrum van een lustig volkje dat lustig aan de heerlijk dampend hete fijn-smakende soep slurpte en hijgend om "nog een beetje bij" smeekte. (en kreeg).
Toen de kippen de zaal binnenkwamen, was het lang nog geen tijd om met de kippen op stok te gaan, maar nu veranderde het oud-leerlingengezelschap in een lustig-kakelende bende, die de handen (eigenlijk was het de mond) vol had met al dat gebeente. "Wee uw gebeente!" kakelde er één uit en die beet meteen één van zijn slagtanden stuk op een onschuldig billetje.
De gewezen internen, nog steeds even slokkerig als tijdens de hele S.J.B.-geschiedenis (nietwaar Sim?) zagen niet op een billetje min of meer. Voor hen maakte het blijkbaar niet veel uit over hoeveel al dan niet welgevormde billen een levend wezen kan beschikken.
"Geef de appelmoes eens door" vroeg een aanwezige (die niet afwezig was). De man waande zich blijkbaar in het restaurant van de Sint-Jansfeesten. Maar de appelmoes stond vlak voor hem. Wat wil je: als de wijn is in de man, is de wijsheid in de kan.
En toen kwam het: er werd warempel nog gespeecht ook. Eindelijk, want één van de vlotte redenaars had trouwens al heel de avond met een ei gezeten. Want wat was er nu eerst: de kip of het ei? Niemand van de raad der uiterst wijzen (het bondsbestier dus) kon hierop een pasklaar antwoord geven. Volgende vergadering zal beslist worden of er een speciale werkgroep zal worden samengesteld.
Alles wat kip heette, was immers al lang opgegeten en het herfstachtig bestuurslid geraakte maar niet zijn ei kwijt. De toespraken straalden toch genoeg overtuiging uit om een nieuw bestuurslid aan te trekken: Tim van de Walle (EC88) uit Schilde werd ruim wijs genoeg bevonden om op zijn beurt de Benjamin van het Bestuur te worden, als vertegenwoordiger van de laatste niet-gemengde promotie S.J.B.-old timers. Tim woont dus in Schilde, en die gemeente staat borg voor S.J.B.-oud-leerlingen-kwaliteit. Wat we al lang wisten!
De lustige HERFSTAVOND werd afgesloten met enkele bolletjes ijsroom (zoals gewoonlijk nogal koud). Van soep tot ijs: we konden warm en heet blazen. Iedereen had zijn zeg gehad (of kunnen hebben). We kunnen er weeral tegen.
- 42 lege magen werden tot barstens toe gevuld.
- 42 droge en piepende kelen werden perfect gesmeerd
- 42 monden stonden geen minuut stil (al hadden wij vroeger geleerd: "niet babbelen als ge eet!"
- 84 ogen konden genieten van de heerlijke aanblik der spijzen
- 84 oren genoten van het geslurp en gesmak en de o zo zinvolle commentaar.
- 84 vermoeide armen hingen er op het laatst maar slapjes bij
- 840 tenen wezen 42 neuzen de weg naar de vierwielers, die hen terug veilig thuis brachten.