In memoriam: Gust Truyen (LG69) (1984)

door

Op 24 september jl. overleed te Kessel oud-leerling Gust Truyen (LG69) op 33-jarige leeftijd. Hij was dokter in de geneeskunde en broer van andere oud-leerlingen Louis en Leo Truyen en schoonbroer van J. Struyf, eveneens oud-leerling.

Niettegenstaande het reeds 15 jaar geleden is dat Gust en wij de schoolbanken van S.J.B. hebben verlaten, is het merkwaardig hoe dergelijk nieuws onmiddellijk herinneringen oproept.

In 1962 begonnen wij met een 20-tal aan de 6de (thans 1ste) Latijnse. De grootste groep koos achteraf Latijn-Wetenschappen. Slechts 4 man volgden de ganse cyclus Latijn-Grieks: Gust Truven, Jan Peeters, Dirk Wouters en ikzelf (Jo Claeys).

Gust viel in deze groep letterlijk en figuurlijk op: hij was niet alleen de kleinste van ons allemaal, maar ook altijd de eerste van de klas. Hij reeg de eerste plaatsen aan elkaar met het grootste gemak. Ieder van ons had zo zijn vak, waarin hij zich probeerde te meten met Gust. Het was het enige wat wij konden doen. Al was hij de verstandigste van de klas, nooit heeft hij daarvan misbruik gemaakt. Hij was altijd bereid om iemand te helpen die het minder goed begrepen had, of hij vertraagde zijn eigen werkritme wanneer hij zag dat anderen het anders moeilijk kregen.

Tijdens die 6 jaren hebben wij Gust ook nooit slecht gehumeurd geweten. Hij zal het waarschijnlijk wel eens geweest zijn, maar dan zag men er niets van. Zo was Gust nu eenmaal! Gust was niet de man van het initiatief, maar hij deed wel altijd enthousiast mee.

Op Gust kon je rekenen. Zelfs al had je iets mispeuterd en Gust wist het, hij zou je niet verraden.

Wij hebben mooie momenten beleefd (o.a. de Romereis) en de groepgeest waar Gust zo van hield, vond hij zeker terug in de kleine groep, die we vormden met een vaste klastitularis en leraar Latijn-Grieks, de heer Corneel Goetschalckx. Van de 5de (thans 2de) Latijnse tot en met de poësis (thans 5LG) begeleidde deze ons. Na een pijnlijke ziekte overleed hij in 1967: onze rethorica heeft hij niet meer kunnen meemaken.

Gust, jij die altijd dacht aan de anderen, jij die waarschijnlijk hoopte om na 15 jaar nog eens samen te komen, jij bent het die als eerste van ons afscheid hebt moeten nemen.

Dank je Gust, voor die 6 jaren die we samen doorbrachten.

Jo Claeys (69LAGR) in Het Beertje nr. 140 (oktober 1984)