In memoriam: Fried Hooyberghs (92LAWE) (1995)

Fried.

Je bent er niet meer.

Zondagvoormiddag kreeg ik het vreselijke nieuws van jouw overlijden te horen. Ik stond versteld. Ik dacht dat je zo gelukkig was!

Bijna acht jaar liepen we samen school. Op Sint-Jan leerde ik jou kennen als een leuke, eerlijke kerel, een charmeur met een gezonde dosis humor en een uitzonderlijke liefde voor muziek en taal. Je schreef gedichten en Joy Division, U2, "ons juffrouw", "de Rudi" en Gerrit Achterberg waren jouw grote helden.

In het zesde middelbaar bleek dat je geweldig kon acteren: als boze wolf in "Roodkapje", als macho in "Twin Peaks", je speech tijdens de les Nederlands.

Vol enthousiasme koos je toen voor Germaanse Filologie en bracht het er in Antwerpen en daarna in Wilrijk enorm goed van af. De voorbije vier jaar zag ik je minder, maar ik had je nog altijd even graag.

Tijdens de pauze haalden we wel eens goeie Sint-Jan-herinneringen boven. En als ik op UIA soms eens naast je zat, dan moest ik me telkens weer inhouden om de hele klas niet wakker te lachen. Na zo'n les had ik het gevoel: "het was plezant vandaag".

Je nonchalance, je bruine ecopapier, je lach,... ik werd er goedgehumeurd van.

Fried, je leek zo gelukkig met Eva, je thuis, je vrienden en jezelf. Je leek zo rustig, vol toekomstplannen en nu ben je er niet meer.

Ik en vele anderen missen je!

Griet Wouters (92LAWE) in Het Beertje nr. 235 (november 1995)