Te voet, met de fiets, tram, bus of auto (2009)

Te voet

Wie dicht bij de school woonde kwam gewoon te voet naar het college. Gewoon even stappen. Lekker dichtbij en ook 's middags naar huis gaan eten! Toch presteerden sommigen het dan toch te laat op school te komen!!

De tram

Er wordt de laatste maanden veel gezegd en geschreven over het doortrekken van tramlijn 10 van Deurne tot Wijnegem en later ook tot Schilde. Vreemd, want wie herinnert zich nog "den boerentram" lijn 40 en 41 tussen Antwerpen en Turnhout in de jaren '50 en begin jaren '60? Over gans het traject lag één stel sporen met op vaste plaatsen de nodige wissels, bv. in Schilde Putten, Halle De Ploeg, Sint-Antonius Bethaniënhuis, Westmalle Trappisten. Bij rood licht aan de wissel moest men wachten omdat dan op hetzelfde spoor een tram op komst was uit de andere richting. Daarna konden de twee trams elk hun eigen weg verder zetten tot aan de volgende wissel.

Liefst stonden we op het voor- of achterbalkon van de "remork" want daar stonden ook meisjes van Maris Stella, Immamculata of de “Rijksschool”. Ambiance verzekerd. Vandaar dus! Maar op elke wagon bevond zich wel de "receveur". Bijzonder populair bij de schoolgaande jeugd was "den Johnny": altijd even vriendelijk en klaar voor een praatje en een kwinkslag. Hij was zelfs zó graag gezien dat men niet dacht aan brutaal gedrag of beschadigingen, want niemand wilde hem last bezorgen. Het was een eer bij hem goed te staan want hij was dé vriend van alle tramreizigers, vooral de scholieren.

De voerder (conducteur) hield zich met niets anders bezig. "Verboden den voerder te verstoren" hing er boven zijn hoofd. Ander bordje "verboden te spugen". Vele leerlingen reden vanuit Wijnegem, Schilde en Sint-Antonius, of ook vanuit Vlimmeren, Beerse of Oostmalle met de tram naar Westmalle. De afstaphalte bevond zich in de dorpskom op de Antwerpsesteenweg aan "Den Toon", toen een café met danszaal, nu een appartementsblok.

Schoolabonnementen waren kaarten met datums in vakjes. In de richting Turnhout trok de "receveur" een blauw diagonaal streepje door de datum. In de richting Antwerpen een rood. Per dag kon je dus alleen maar éénmaal heen en terug van en enkel maar van de halte thuis tot Westmalle-dorp. Tijdens de weekends en vakantieperiodes waren die schoolabonnementen niet geldig.

De bus

Begin jaren zestig verdween de tram tussen Antwerpen en Turnhout en kwamen er bussen. Met het toenemend aantal leerlingen zaten die propvol "als sardientjes in een blikje". Broeder Overste (J. Gysels) ging onderhandelen met de "Buurtspoorwegen" en zo kwamen er extra schoolbussen. Die reden via de Kasteellaan tot voor de ingang van het college. Secretaris J. Sleeckx werd de contactpersoon. Later kwamen er schoolbussen bij van en naar verschillende richtingen: ook extra omwegen, o.a. Halle-Dorp en Sint-Antonius Em. Vermeulenstraat kwamen op het rittenblad. Zelfs na de avondstudie (toen tot 17.30 uur) konden de leerlingen met de schoolbus naar huis. Tot voor een aantal jaren werd op de meeste schoolbussen toezicht voorzien door een personeelslid van het college. Denk maar aan de heren Pycke, Rotthier, Brocatus, Sleeckx, ondergetekende. Stilaan reden ook meer en meer leerlingen van de omliggende scholen mee met "onze" schoolbussen.

Al die tijd is het busvervoer uitgebouwd tot een zeer uitgebreide organisatie met intense samenwerking tussen het college en "De Lijn" en nu ook met de omliggende scholen. Dank zij deze vlotte samenwerking is het voor vele leerlingen mogelijk om vanuit een groot aantal richtingen het college en de andere scholen gemakkelijk te bereiken.

De fiets

Een goed alternatief was de fiets. Oorspronkelijk lag achter de bomen langs de "grote baan" een tamelijk veilig fietspad. In de jaren zestig werd de rijweg verbreed tot drie rijvakken, aan weerszijden afgeboord met een betonstrook. Bomen en fietspad verdwenen. Overheid en bevolking waren er toen immers zeker van dat de fiets als vervoermiddel op termijn toch zou verdwijnen. Nu denkt men totaal anders over de tweewieler. Voor de weinige fietsers die toen nog overbleven was die smalle strook vlak naast de rijweg levensgevaarlijk! Nu nog! Tegen de verwachtingen van toen in begon de fiets aan een nieuwe opmars en kwamen er alternatieve en veilige routes langs bv. de Jagersweg en door de bossen aan de Trappisten. Sinds kort is er ook een nieuw fietspad gekomen vanuit Sint-Lenaarts. Ook vanuit Zoersel kan men tegenwoordig veilig naar Westmalle komen.

Met de auto

Met de auto. Misschien is/was dat voor vele ouders de beste oplossing. Maar het parkeerterrein oprijden om je kinderen vlak voor de ingang van de speelplaats te laten in- of uitstappen, dat ging wel iets te ver, behalve voor leerlingen met bepaalde kwetsuren. Vlak voor het college stonden einde schooldag vele auto's dikwijls in de weg voor de schoolbussen. En bovenal veroorzaakte het individueel autovervoer een grote drukte aan de schoolpoort, wat de veiligheid zeker niet ten goede kwam/komt.

Sinds enkele jaren werden de personeelsleden met toezicht aan de ingang van het college bevorderd tot "gemachtigde verkeersopzichters", met aangepaste fluovestjes en "spiegeleibordjes". Mede dank zij hun doortastend en verantwoord optreden verzekeren zij op overtuigende manier de veiligheid aan onze schoolpoort!

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 300 (december 2009)