In memoriam: Joris Cuypers (81LAGR) (1983)

door

Realiseren wij ons dat de dood erg nabij is? Beseffen wij wat het leven waard is? Onze klasgemeenschap is voor de tweede keer in korte tijd op deze vragen gedrukt.

Joris was bepaald niet de minst opvallende klasgenoot. Allemaal kenden wij hem als een onvervangbaar lid van de groep, met zijn eigen eigenaardigheden en belangstelling.

Dat maakt het zo onwerkelijk te horen dat we hem nooit meer zullen meemaken.

Dat maakt de vraag naar de zin hiervan zo pijnlijk scherp. Een vraag waar wij, jonge mensen zonder pasklare antwoorden, nog lang zullen mee zitten.

Wat we weten is dat dit leven niet zomaar geleefd is, en dat het voor veel mensen, ook voor onszelf, zin heeft gehad.

Dankbaarheid om die herinnering is alles wat ons rest.

Winand De Smet (81LAGR) in Het Beertje nr. 124 (februari 1983)

Ik kreeg het leven als een geschenk
een enorm aanbod
en met volle teugen heb ik ervan genoten.
Mijn weg liep moeilijk
in deze wereld die mij vaak
zo toegetimmerd en gesloten leek.
Ik verlangde vrijheid
geen platgetrapte wegen af te lopen
maar mijn eigen weg te mogen zoeken
mijn eigen ideeen te mogen kneden !
Mijn grote plannen kregen stilaan vaste vorm
nu mijn studies bijna voltooid waren.
Onverwachts verlaat ik "dit" leven
om het "andere" in te treden.
Over de grens van dit leven
blijf ik verbonden met jullie
die mij zovele jaren nabij stonden
en mijn onrust deelden;
vader, zussen en broers
alle familieleden
en mijn geliefde jeugdvrienden.
Bij de Vader van alle leven
denk ik samen met moeder aan jullie
Laat dit een grote troost zijn!
Joris Cuypers
29.05.62 - 05.02.83