In memoriam: de heer Gustaaf Mangelschots (1995)

door

Omdat hij al verscheidene jaren van de school weg is, lijkt zijn heengaan minder opvallend, maar minstens even verrassend en pijnlijk. Hij had gebruik gemaakt van de mogelijkheid om zich "te laten ter beschikking stellen op persoonlijke redenen". Drie jaar geleden ging hij "echt" met pensioen.

De heer Mangelschots is als onderwijzer van het 5de leerjaar A naar ons college gekomen "op rijpere leeftijd". Al vlug konden leerlingen en collega's ervaren dat hij bij ons in SJB zijn tweede loopbaan begon met het enthousiasme van een pas-afgestudeerde, maar kon rekenen op een ervaring waar een jonge beginneling nog lang moet op wachten.

Dankzij zijn eigen persoonlijkheid en dankzij de gastvrijheid van de collega's werd hij zeer vlug een graag gezien collega en een uitstekend "meester" voor zijn leerlingen.

De heer Mangelschots was een talentrijk onderwijzer en een gewetensvol opvoeder, bij wie zijn leerlingen zich dag-in-dag-uit prettig voelden. Zijn talrijke talenten gebruikte hij overvloedig ten gerieve van zijn klas en van zijn school.

En voor onze school heeft hij erg veel gedaan: op de eerste plaats zijn klas en zijn leerlingen. Maar ook overvloedig daarbuiten. Enkele voorbeelden: als een geestdriftig medewerker assisteerde hij de turnleraars bij de vroegere turnfeesten "Ritmica". Hij was muzikaal begaafd en dat had zijn weerslag in de klas.

De heer Mangelschots is zich ook na zijn actieve SJB-periode zeer verdienstelijk blijven maken voor het college. Met zijn mooi kalligrafisch geschrift verzorgde hij menu's en wijnkaarten voor onze opendeurdagen. En vergeet niet dat in zijn persoon onze jongste leerlingen zich in het jaarlijks bezoek van Sint-Niklaas konden verheugen.

De oud-leerlingen van het Sint-Jan Berchmanscollege bieden mevrouw Mangelschots en zijn zoon hun innige blijken van christelijke deelneming aan.

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 233 (september 1995)