Da’s straf !!! (2012)

Heb jij vroeger op het college al eens straf gekregen? Misschien gebeurt dat nu nog af en toe... terecht of (meestal?) ten onrechte, te veel of te weinig...

We beginnen ons straf verhaal in de tijd van de broeders van Sint-Viator. Er was alleen de speelplaats Groothuys, ongeveer half zo groot als nu. Toen mocht er nog gevoetbald worden. Langs de ramen van de studiezaal en de kapel was een beschermende "kippendraad" aangebracht. Als de bal langs het park (nu het Querbesgebouw) over "den draad" het park vloog moest men aan de toezichter toelating vragen hem terug te halen. Broeder Felix Minner of broeder Theo Delang gaven dan telkens wel de toelating... op voorwaarde dat je bij wijze van straf "vijf toeren" rond de speelplaats ging stappen. Bij herhaling konden het ook tien toeren worden. Soms moest men papiertjes op de speelplaats oprapen. Als je het geluk had een groot blad te vinden, kwam je met wat scheuren wel vlug aan het gevraagde getal. Geen slecht idee om de speelplaats proper te krijgen.

Wie zich in de klas niet wist te gedragen riskeerde een hele tijd op zijn knieën op de trede te moeten gaan zitten Zo een verhoogde vloer voor het bord vinden we nog alleen in het gebouw Querbes en De Zwaan. Soms moest dat met de armen omhoog. Erger waren de "vijf bladzijden". Als je groot genoeg schreef, met soms drie of vier woorden per regel, dan viel dat soms nogal mee. Maar dat werd niet altijd aanvaard en nog erger was het als er de handtekening vader of moeder moest op staan.

Pater Plas was nogal straf in die zaken. Hoe dikwijls hebben zijn leerlingen niet moeten horen "Orregeswel, Franse les na de klas!". En die overuren konden soms tergend lang duren, zodat de ouders ongerust werden. Niet iedereen kon telefonisch verwittigd worden en een gsm was lang nog niet uitgevonden. Och kom, de ouders aanvaardden die straf, meer nog: je riskeerde er thuis nog een extra rammeling bovenop. Want de "eerwaarde had altijd gelijk!" De tijden zijn veranderd. Over een fikse rammeling gesproken: pater Plas gebruikte soms ook eens "doorslaggevende" argumenten op een stout en weerbarstig leerlingenlichaam. Soms zelfs met een liniaal.

Als Broeder Gysels (later de legendarische directeur) de klas binnenkwam voor de les Engels begroette hij zijn leerlingen telkens met dezelfde woorden: "Good morning boys, take your copybook and write". Hij begon inderdaad elke les met een overhoring in een speciaal "overhoringenschrift" . Zo hadden leraar en leerling een duidelijk overzicht van de evolutie van de punten. O wee als je te dikwijls minder dan vijf op tien had!

En de internen... als die minder dan op 40 op 50 op hun rapport hadden, mochten ze dat weekend niet naar huis. Verschrikkelijke straf!

Tijdens de directeursperiode van Broeder Gysels werd de strafstudie ingevoerd. Op woensdagnamiddag van 13 tot 16 uur zonder onderbreking schrijven en pennen, zuchten en brommen en in gedachten vloeken en de leraar liefst naar de eeuwige verdoemenis wensen!

Tegenwoordig moet "het straf geven" pedagogisch verantwoord zijn. Er zijn gradaties: eerst de waarschuwing, een tweede... en derde etc. De leraar kan ook een taak opleggen: extra oefeningen, een hoofdstuk uit de leefregel dat betrekking had tot de overtreding, overschrijven. Wie het al te bont maakte werd aan de deur gezet. In dat geval was de leerling altijd verplicht naar de tuchtverantwoordelijke te gaan. Eerst was dat broeder overste J.Gysels zelf of zijn secretaris Jos Sleeckx. Deze laatste werd tijdens de directeursperdiode van E.H. Leopold Baeten als prefect verantwoordelijk voor tucht, orde en discipline. Als de leraar besliste dat een sanctie op hoger niveau nodig bleek, kwam men bij de prefect terecht. Onder directeur Van Loo werd de heer E.H. Jespers prefect, nadien Raymond Dupont. Die was directiesecretaris en de term "prefect" verdween, maar de bevoegdheden bleven dezelfde. Voor leerlingen die herhaaldelijk te weinig punten op hun overhoringen haalden, voerde hij de "werkstudie" in om hen tot harder werken aan te zetten. Naast de rode strafstudiekaart verscheen de groene "werkstudiekaart"'. Toen de heer Herman Faes "adjunct-directeur" werd, nam deze de taak tuchtzaken over. Reeds na één schooljaar werd hij directeur van Mariagaarde. Hij werd opgevolgd door de heer Jan Thiré. De uitnodigingskaarten kregen een nieuwe look en de strafstudie duurde nog maar tot 15 uur. En weet u wat een "koetjeskaart" is? De ouderen kennen die zeker niet: wie betrapt werd op kauwgom kreeg een strafstudie.

Dan zijn er nog de zwaarste ("strafste") gevallen: de uitsluiting voor één, twee of drie dagen: geen gewoon vrijaf! Men moest thuis een aantal straftaken maken en de volgende morgen komen binnenleveren, om dan eventueel nieuwe taken opgelegd te krijgen. Ofwel moet de leerling wél naar school komen maar buiten de klas op een toegewezen plaats een aantal opdrachten uitvoeren. Voor een zéér ernstige reden kan een leerling na de nodige waarschuwingen en procedures definitief van school verwijderd worden.

Nadenken doe je best vooraf!

Raymond Dupont in Het Beertje nr. 312 (september 2012)